Namastee

Na een week in Varanasi is het weer tijd voor een nieuwe blog! Helaas ben ik het kabeltje van mijn fototoestel vergeten, dus op foto's moeten jullie nog even wachten!!
Eindelijk zijn we een beetje gesetteld. We weten de leuke westerse restaurantjes te vinden & ook de mooie souvenirswinkels. Een van de leraressen heeft ons al meegenomen naar een winkeltje waar ze allemaal indiase kleding verkopen, en in een ander winkeltje hebben we ons op laten meten. Dus vanaf dinsdag lopen we er helemaal indiaas bij!
Verder ben ik al 1 dag ziek geweest, maar het was gelukkig niet heel erg! De pizza margeritha van de avond daarvoor was niet helemaal goed. Maar na een ochtendje op bed gelegen te hebben, voelde ik me weer helemaal goed. We eten hier verder ook heel erg westers, slecht eigenlijk!! Want we hadden onszelf beloofd om zoveel mogelijk in het echte leven te gaan leven. Maar dat is zo moeilijk als er vers fruit, muesli, macaroni, pizza en alles op het menu staat!
Verder hebben we vooral veel tijd doorgebracht met spelletjes spelen met de kinderen en helpen bij de engelse lessen. Vanaf vandaag hebben we vakantie tm donderdag. En vrijdag beginnen we aan onze eigen projectjes!
1x in de maand mogen de kinderen spelen in het park, en dat was dus gisteren. Zo mooi als al die kinderen ineens wegsprinten om te mogen spelen. Ook wij zelf hebben meegedaan aan een typisch indiaas spel, maar helaas was ik daar niet heel erg goed in..
Ook kwam Frans Baardmans, de nederlandse man die het project heeft opgezet, een kijkje nemen. Hij was daarvoor maanden weggeweest en had nu eindelijk zijn visum geregeld voor nog een jaar. Dit kwam de directeur van de school ook vieren met ons, en stond s'avonds ineens aan de deur met 2 appelgebakjes. Echt heel lief! Tijdens de feestdag op woensdag zijn we ook bij hem thuis uitgenodigd om het mee te vieren. Dus ze zijn hier allemaal heel erg hartelijk!
Maar goed, gisteren hebben we dus de rest van de dag met Frans Baardmans en 5 nederlandse vrouwen doorgebracht. Hij heeft ons de wijk Nagwa laten zien (de sloppenwijk), en het is aan de ene kant zo mooi hoe de mensen leven, maar aan de andere kant is het ook heel erg arm! Gezinnen hebben 5/6 kinderen gemiddeld en ze leven allemaal in hele kleine huisjes.
Vanavond gaan we een boottocht maken met hem en de nederlandse vrouwen, en vanochtend hadden we eindelijk onze schoonmaakdag. We hebben al onze kleding met de hand gewassen en
opgehangen en heel ons huisje zo goed als schoongemaakt. Echt, als je allemaal ziet wat voor viezigheid eruit kwam...
Ook hebben 2 leraressen ons indiaas brood leren maken in ons keukentje. En dat eten we nu vooral als ontbijt! Het eten is hier wel echt heeeel erg goedkoop. Je betaald ongeveer 3 euro voor eten & drinken in een restaurant. Maar alle westerse producten zoals wcpapier zijn dan weer wel erg duur.
Ook bijvoorbeeld toegangskaartjes voor tempels etc. waar we de eerste dagen zijn geweest, zijn ongeveer 10 rp voor indiers en 250 rp voor buitenlanders.Heel vervelend haha, maar ik begrijp het ook weer wel!
Ik denk dat dit het ongeveer wel weer was voor vandaag. Heb eigenlijk al zoveel te vertellen, dat ik alles al niet eens meer heb onthouden. Maar dat komt dan wel weer in mijn volgende blog!
Vind jullie berichtjes echt heel lief elke keer, put daar wel een hoop energie uit! Want ik verlang toch wel vaak naar het lekker makkelijk leventje in het koude Nederland. Maar Nienke & ik proberen elkaar er nog zoveel mogelijk doorheen te trekken! De eerste weken zijn waarschijnlijk het moeilijkst!

Als laatste, Akid, een jongentje van 10 van ons schooltje heeft dit laatst gezegt, en vond het zo mooi & waar:
Poverty is sometimes being dead, and sometimes being a bit alive.