The Kiterunners

En er zijn weer 2 weken voorbij! Time flies, en weer een hoop meegemaakt..

We hebben weer een 2e filmmiddag gehouden! (heb ik al verteld over de 1e?) Zaterdagmiddag om 2 uur zaten alle kinderen uit de hele buurt weer klaar voor een nieuwe film, dit keer Finding Nemo! S'ochtends hebben we heel de ochtend besteed aan popcorn bakken, dat moest ook wel want voor 150(!) kinderen ben je niet zomaar klaar.. En hebben we Sprite & Cola ingeslagen, dat we uiteindelijk niet mee kregen op onze fiets en dus met een autoriksja vervoerd moesten worden. Het was weer een groot succes! Wel nog eventjes spannend of het allemaal wel ging lukken, want er waren weer eens wat opstartproblemen met de computer. (Dit kan ook niet anders hier, indiase kwaliteit...) maar uiteindelijk is alles goed gekomen!

We waren de afgelopen weken wel echt in een 'organiseerbui', want naast de filmmiddag hebben we ook nog een uitstapje naar een moskee & kerk geregeld met de 3 oudste klassen. Dit was erg leuk en ik hoop/denk ook wel leerzaam. In de moskee legde een moslimjongen van dezelfde leeftijd als de kinderen uit hoe ze moesten bidden tot Allah en mochten ze overal een beetje rondkijken. En in de kerk was het helemaal een feest, want er was een bijbeltentoonstelling. Nu zul je vast denken poeh, is dat nou zo leuk? Dat dacht ik dus van te voren ook! Maar ik had niet gedacht dat het een spektakel zou zijn met lichten, bewegende beelden, donkere tunnels en een 'echte' storm met een trillende grond onder je voeten. Dit vonden de kinderen natuurlijk wel erg leuk! Daarnaast hebben ze ook lekker gepicknickt, kabardie gespeeld, onze haren gevlochten, gedanst & gezongen in de auto's en een begraafplaats gezien. Dit laatste was denk ik wel erg bijzonder omdat in hun cultuur iedereen verbrand wordt aan de ghats en in de Ganges wordt gegooid. Net even een tikkeltje anders dus..

Ook kregen we bij terugkomst van Darjeeling te horen dat de vader van Seema, een hele lieve lerares van 26, was overleden. De man was al vele jaren hartstikke ziek en toen wij hem net voor de vakantie hadden gezien was het maar een klein hoopje mens onder een heleboel dikke dekens. Aan de ene kant is het dus maar goed zo, maar aan de andere kant natuurlijk ook een hoop verdriet. Na het overlijden van de man kwam er een rouwperiode van 13 dagen waar een heleboel regels aan verbonden zijn voor de familie. Seema wist bij de meeste gebruiken niet waarom ze het deden, ze deden het vooral omdat het zo hoorde. Een paar van deze regels zijn dat je je niet mag wassen met zeep, niet van kleding mag wisselen, niet het huis uit mag, geen lekker eten mag koken en maar 1 maaltijd per dag mag eten. Verder moeten ze veel geld en bezittingen afstaan aan de brahmanen, en de oudste zoon moet elke ochtend een bad nemen in de Ganges. Aan het eind van de rouwperiode moeten ze een grote maaltijd bereiden voor heel de buurt, vrienden, familie & vage kennissen. Dit loopt op tot ongeveer 200 personen, die ze allemaal in en rondom hun huis kwijt moesten. Ook wij waren uitgenodigd. Het was een hele vreemde avond. Toen we aankwamen met de andere leraressen moesten we eerst buiten wachten totdat er plek was. Daarna werden we naar boven gebracht op het dakterras. Alle vrouwen moesten aan de rechterkant gaan zitten, en alle mannen aan de linkerkant. Verschillende hulpjes (vooral vrienden van de familie) kwamen met allerlei eten dat ze op je bord neer kwakten, ookal zei je dat je meer dan genoeg had.. gewoon dooreten! We moesten nog snel door eten ook. Ik was nog niet eens klaar en heel de rij stond alweer op om te vertrekken. De laatste restjes moest ik dus letterlijk naar binnen proppen, en voordat ik het wist stonden we alweer buiten, klaar om naar huis te gaan.

Afgelopen woensdag was er een rapportuitreiking. Alle kinderen moesten komen met hun moeder of vader. Af en toe werden de ouders redelijk hard toegesproken als er bijvoorbeeld een gat in de trui zat van het kind, een shirt vies was of als het kind een lage 'attendance' had. Nadat ze het rapport hadden ingezien moesten ze een handtekening zetten, of in het geval dat de vrouw/man niet kon schrijven een vingerafdruk moesten geven. En dat kwam nog best wel vaak voor! Op het eind van de ochtend waren er een aantal ouders niet op komen dagen, en Deepa uit klas 5 barstte daardoor in tranen uit. We hoorden later van Frans dat haar ouders niet zoveel rekening met haar houden. Ze hebben totaal geen interesse in haar schoolresultaten en hebben het liefst dat ze hele dagen gaat werken om geld te verdienen. Dit moet ze ook voor en na schooltijd doen. Ook blijkt haar vader nog wel eens losse handjes te hebben.. Echt verschrikkelijk!

En dan hebben we nog zaterdag, de dag waar heeeel veel jongens maandenlang naar uit hebben gekeken.. Het Kitcheree festival vond plaats. Dit is een festival waarbij gevierd wordt dat de zon terugkomt in de noordelijke keerkring, en dus de wintertijd tot zijn einde komt. Maar eigenlijk draait het vooral om het vliegeren! Alle jongens, mannen en af en toe een paar meisjes staan dan op de daken te vliegeren. Het is de bedoeling dat je elkaars vlieger afsnijdt in de lucht. Als dat gebeurd moet je kei hard BHAKATEEE roepen, en komt er dus een vlieger naar beneden. Groepjes kinderen zie je er dan op af stuiven, want als je de vlieger hebt gevangen is hij van jou!
Op deze dag zijn wij thuis uitgenodigd bij alle meisjes van klas 4 en 5. Uiteindelijk hebben we zo'n 9 huizen bezocht. En op deze dag is het gebruikelijk om Kitcharee (rijst gemixt met linzensoep) te eten, dat kregen we dus in bijna elk huis aangeboden samen met een kop chai en een berg sweets. Aangezien weigeren nogal onbeleefd is kwamen we echt met een bomvolle maag terug. Ook heeft de zus van Jagrity (een van de meisjes) onze linkerhand versierd met een soort henna. Echt heel mooi gedaan, en het blijft voor ongeveer een week zitten. Alle mensen waren heel vrolijk en vriendelijk toen we langskwamen, maar wat zijn de huizen armoedig.. Het huis van Deepa was een enorm donker en vies hol, en Angali's gezin heeft met 6 personen een kamertje van ongeveer 3 bij 3 meter. Hierin moeten ze slapen, eten koken en alle spullen opslaan. Onbegrijpelijk!

Nou dit was het wel weer zo'n beetje! Deze week willen we de reis geboekt hebben, want 15 februari vertrekken we alweer naar Mumbai! Maar in de volgende blog zal ik daar meer over vertellen. Ik hoop dat ook alles goed gaat met jullie. En zou ook graag weer verhalen uit Nederland willen horen!

Veel liefs.